به گزارش پایگاه خبری ارمغان شهر ، مهدی بصیری در نشست خبری که همزمان با هفته محیط زیست برگزار شد ، با بیان اینکه شاید همه ما اشتباهی در گذشته داشتیم که مسئله محیط زیست را به مردم تفهیم نکردیم، گفت: ما تریبون و بودجه‌ای نداشتیم که این کار را به‌صورت گسترده انجام دهیم، اگرچه در حد توان خود فعالیت‌هایی انجام دادیم.
وی با اشاره به اینکه از سال ۷۲ که بیشترین بارندگی را داشتیم درباره مسئله آب صحبت کردیم، گفت: در همان زمان هم معتقد بودیم تمام مشکلات زیست محیطی از توسعه غلط شروع می‌شود و به همین دلیل نسبت به کمبود آب هشدار دادیم، اما توجهی نشد و بالاخره رودخانه زاینده‌رود در سال ۷۹ خشکید.
بصیری با اشاره به اینکه ما کم آبی داریم اما هیچ تلاشی برای سازگاری با کم آبی نمی‌کنیم، گفت: حتی برعکس رفتار می‌کنیم و صنایعی مثل فولاد را توسعه می‌دهیم،
محمد کوشافر، فعال محیط زیست، عضو جمعیت پیام سبز و استاد دانشگاه نیز در ادامه این نشست گفت: به نظر می‌رسد در برخی مناطق و زمان‌ها تحمل مشارکت مردم در عرصه محیط زیست وجود نداشته است، درحالی که یکی از ارکان‌های مشارکت مردمی سمن‌ها هستند و یکی از مشکلات امروز جامعه ما تکالیف سخت اداری سمن‌ها است.
وی با تأکید بر اینکه اگر بخواهیم مشکلات محیط زیست برطرف شود باید شرایط فعالیت سمن‌ها به مراتب بهتر فراهم شود، افزود: تعداد سمن‌های محیط زیستی اصفهان ۱۸ سمن و عدد بسیار کمی است. محیط زیست مردم پایه اینگونه به نتیجه نخواهد رسید.
کوشافر ادامه داد: برخی از سمن‌ها و فعالان محیط زیست سرمایه‌های ما هستند و اگر با تخریب محیط زیست مواجه هستیم باید مراقب باشیم در کنار آن با تخریب سرمایه‌های اجتماعی محیط زیست مواجه نشویم.
مدیرعامل جمعیت صلح با طبیعت نیز با انتقاد از عادی شدن مشکل خشکی زاینده‌رود، گفت: ما با مسائل و مشکلات زیست محیطی زیادی در استان اصفهان دست به گریبانیم. وقتی این مسائل و مشکلات حل نشود در کوتاه مدت به بحران و در بلندمدت به منازعه تبدیل می‌شود، در عین حال آنچه این مسائل را تشدید می‌کند روزمرگی مدیریتی و اجرایی در استان است.
مرتضی چگونی با بیان اینکه به اذعان مدیران محیط زیست استان با امکاناتی که دارند توان رصد ۱۰ درصد از صنایع استان را دارند، گفت: از این ۱۰ درصد حدود ۵۰۰ صنعت آلوده شناخته شده است. جای تأسف دارد رقم چشمگیر مالیات آلایندگی صرف محیط زیست نمی‌شود و حتی خرج کارهایی می‌شود که با محیط زیست تضاد دارد.
وی تصریح کرد: سال گذشته تعداد روزهای پاک اصفهان کمتر از انگشتان دست بود. در همین شرایط شهرداری صفهان شعار شهر زندگی می‌دهد، اما زندگی با چه کیفیتی؟ آیا سند و راهبرد مشخصی برای توسعه صنعتی داریم و آیا توسعه مبتنی بر آمایش سرزمین و ظرفیت استان است؟
عبدالحسین میرمیران، مدیرعامل جمعیت امید دوستداران زاینده رودنیز در این نشست اظهار کرد: پایه و اساس محیط زیست اصفهان و شکل‌گیری شهر اصفهان بر پایه زاینده‌رود است. وقتی مشکلات و مسائل زاینده‌رود را مطرح می‌کنیم هیچ نگاه قومیتی و جغرافیایی نداریم، چون معتقدیم به زاینده رود باید به عنوان یک حوضه طبیعی نگاه کرد.
وی با اشاره به اینکه در قوانین ما به‌صورت متقن و صریح موضوع آب ذکر شده و قوانین خوبی در زمینه توزیع آب داریم، تصریح کرد: از جمله ماده ۱۵۸ و ۱۵۹ قانون مدنی و قانون توزیع عادلانه آب که طی سه تا چهار دهه اخیر این قوانین زیر پا گذاشته شده و به این شرایط رسیده‌ایم.
میرمیران اضافه کرد: از جمله اشکالات در موضوع آب و زاینده‌رود تصویب قانون استقلال آب بود، درحالی که تا قبل از آن حوضه‌های آبریز به‌صورت کلی اداره می‌شدند. از آثار شروع اجرای این قانون صدور مجوزهای غیرقانونی در بالادست تحت عنوان توسعه کشاورزی بود، درحالی که هر توسعه کشاورزی در بالا دست دو و نیم برابر در پایین دست تبعات خشکی به همراه داشت و باعث شد عدم تعادل در منابع و مصارف زاینده رود به وجود آید.
