به گزارش پایگاه خبری ارمغان شهر ، سید احمد حسینی‌نیا اظهار داشت : تاب‌آوری شهری به عنوان توانایی و ظرفیت سازگاری، بازگشتن و ترمیم شهر در مواجهه با شرایط تهدید کننده یکی از اهداف اصلی (هدف یازدهم) آرمان‌های توسعه پایدار است و اهدافی چون تضمین دسترسی به مسکن و خدمات اولیه مناسب و ایمن برای همه و بهبود سکونتگاه‌های غیررسمی، فراهم‌کردن دسترسی به سیستم حمل‌ونقل عمومی ایمن، قابل استطاعت، قابل‌دسترسی و پایدار برای همگان، ارتقای شهرنشینی فراگیر و پایدار و ظرفیت‌سازی برای برنامه‌ریزی و مدیریت مشارکتی، یکپارچه و پایدار سکونتگاه‌های انسانی، کاهش موارد مرگ‌ومیر و آسیب‌های ناشی از بلایا و بیماری‌های قابل انتقال و حفاظت از فقرا و گروه‌های آسیب‌پذیر نیز در چارچوب این مفهوم قرار می‌گیرد.
معاون شهرسازی و معماری شهردار اصفهان می‌افزاید: با توجه به تعریف سازمان ملل متحد، سلامت تنها به معنای نبود بیماری یا ضعف نیست، بلکه یک شرایط تلفیقی از رفاه فیزیکی، ذهنی و اجتماعی را هم در بر می‌گیرد؛ بنابراین توانمندسازی افراد، جوامع انسانی و مکانی در مواجهه با بحران‌های احتمالی از اهداف راهبردی تاب‌آوری شهری است.
وی اظهار داشت : در این راستا مدیریت شهرها در ذیل مفهوم تاب‌آوری برای کاهش آسیب‌های ناشی از شیوع ویروس کرونا باید در جهت تبدیل شهرها به محل‌هایی امن‌تر برای زندگی و سکونت شهروندان مجموعه اقداماتی انجام دهند.
حسینی‌نیا با بیان اینکه طبق مصوبات قانونی کشورمان از جمله بندهای ۱۵ و ۱۹ ماده ۵۵ قانون شهرداری‌ها و ماده ۸۱ قانون شوراهای اسلامی شهر و روستا، صیانت از جان شهر و شهروندان وظیفه ذاتی مدیریت شهری است، تصریح می‌کند: در هرگونه برنامه ریزی و مدیریت بحران (و از جمله بحران شیوع ویروس کرونا)، باید ابعاد مختلف کالبدی، اقتصادی و اجتماعی و فرهنگی مورد توجه قرار گیرد.
وی ادامه داد : ویژگی‌هایی چون پاندمیک بودن بحران، ماندگاری طولانی، نامرئی بودن عامل بحران، تأثیرهای ژرف اقتصادی و اجتماعی و بروز آن در دل بحران تغییر اقلیمی، همراه با ظهورش در پرتنش‌ترین روزگار سیستم (عصر عصیان‌های اجتماعی و سیاسی)، کرونا را به پدیده‌ای خاص شامل فرایندهای اقتصادی، اجتماعی، نهادی و محیط زیستی بدل ساخته است که نشان می‌دهد ناپایداری و خلل در تاب‌آوری شهری تنها مقوله‌ای مربوط و منحصر در سازه بنا نیست بلکه به بافت شهر، سیستم تأسیسات و تجهیزات شهر، مبلمان شهری و اکوسیستم شهری وابسته است.
معاون شهرسازی و معماری شهردار اصفهان گفت : نقشه‌های وضعیت شیوع کرونا در شهرهای کشور و انطباق آن با فقر شهری، نابرخورداری شهری، فرودستی شهری و تله‌های فضایی فقر نشان می‌دهد که چگونه شهرسازی که مطابق با نیاز شهروندان نیست، موجب گسترش بحران کرونا شده است.
وی با بیان اینکه به کارگیری بعضی الزامات و اقدامات می‌تواند به افزایش تاب‌آوری شهرها در مواجهه با بیماری‌های فراگیر مانند کرونا منجر شود،افزود : از جمله این موارد ایجاد مدیریت یکپارچه بحران متشکل از تمامی نهادهای اجرایی کشور و سازماندهی خدمات به شکل یک قرارگاه بهداشتی- درمانی به منظور ایجاد وحدت رویه و اجتناب از اقدامات جزیره‌ای، آگاهی بخشی و ارتقای شفافیت در جامعه از طریق ایجاد و تقویت سیستم‌های اطلاع‌رسانی فیزیکی (بیلبوردهای آموزشی، بنرها، بروشورها و…) و الکترونیک (رسانه‌های عمومی، کانال‌ها، سایت‌ها، و شبکه‌های مجازی، پاسخگویی تلفنی و برگزاری رزمایش‌های دفاع بیولوژیک و آموزش شهروندان، گروه‌های داوطلب و نهادهای اجتماعی) در مواقع پیش و پس از وقوع بحران در مقیاس ملی به منظور ارتقای آمادگی جامعه است.
حسینی‌نیا گفت : استفاده از ظرفیت اجتماعی و قدرت کنشگری جامعه مدنی و شبکه‌های اجتماعی آفلاین نظیر مساجد و نهاد بسیج محلات، انجمن‌های صنفی و حرفه‌ای، خیریه‌ها و… به منظور پذیرش بخشی از مسئولیت دولت، ایجاد سامانه اطلاعات مکانی (GIS) شهروند محور به منظور بروزرسانی سریع پایگاه داده‌های شهری، رصد و پایش بیماران، ضدعفونی کردن مسیرهای پر تردد و توزیع مواد اولیه (ماسک و دستکش، الکل و …) در بین شهروندان، استفاده از امکانات و ظرفیت‌های هوشمندسازی شهر در کنترل شیوع بیماری و استفاده از ظرفیت علمی و تجربی مراکز دانشگاهی، شرکت‌های دانش بنیان و استارتاپ‌ها در ایجاد سامانه‌های مدیریت هوشمند بحران بیماری‌های مسری به منظور شناسایی هوشمند بیماران (از طریق کدهای دیجیتال، حسگرهای مصنوعی سنجش دمای بدن و …) و تحلیل مکان‌مبنای آنها به منظور ارائه خدمات درمانی به افزایش تاب‌آوری شهرها در مواجهه با بیماری‌های فراگیر مانند کرونا منجر می‌شود.
وی تصریح کرد : افزایش سرانه‌های درمانی در مقایسه با استانداردهای منطقه‌ای و جهانی با توجه به مخاطرات زیاد در کشور، شناسایی اراضی و مکان‌یابی بیمارستان‌های صحرایی در برنامه‌ریزی‌های پیش از وقوع بحران و آماده سازی کامل پایگاه‌های پشتیبانی مدیریت بحران و درمانگاه‌ها، بررسی پراکنش جغرافیایی بیماری در نقاط مختلف شهر و پایش مبادی ورودی از جمله ترمینال‌ها، فرودگاه‌ها، ایستگاه‌ها و مکان‌هایی که در سطحی وسیع تبادل جمعیت می‌شود، مکان‌یابی فضاهای قرنطینه و بیمارستان‌های مخصوص در طرح‌های شهری که امکانات دسترسی به آنها از قبیل بزرگراه‌ها و فرودگاه‌ها وجود داشته و با بافت مسکونی و خدماتی نیز فاصله مناسبی داشته باشد و طراحی فضاهای باز و فضاسازی مناسب ساختمان‌ها جهت امکان اجرای فاصله‌گذاری اجتماعی نیز در افزایش تاب‌آوری شهرها تأثیرگذار است.