به گزارش پایگاه خبری ارمغان شهر ، نام بانی ساختمان این بناها محمدتقی، فرزند هدایت‌الله تبریزی نانوا بوده است که ابتدا سربازی گمنام بوده و در قزوین در قشون سلطان محمد خدابنده صفوی خدمت می‌کرده است و به تدریج به علت کفایت و کاردانی از طرف شاه عباس کبیر به حکومت مازندران منصوب شده و کارهای مهمی در این قسمت از مملکت انجام داده است که از آن جمله سنگفرش راه باتلاقی مازندران و ایجاد راه جدیدی از فیروزکوه به آمل و بنای شهر اشرف (بهشهر) و امور دیگری از این قبیل بوده است و شاه عباس به مناسبت موهای زرد و بورش او را سارو(زرد) تقی لقب داده است .
کاروانسرای ساروتقی یکی از سه کاروانسرای مهم به جا مانده در شهر اصفهان است که قدمت آن به دوره میانی یعنی بین سال های 1038 تا 1077 هجری قمری و زمان صفویه و سلطنت شاه عباس دوم بر می گردد.
ساروتقی شخصی بود که در سال 1044 هجری قمری در دستگاه شاه عباس دوم به مقام وزارت اعظم رسید و به واسطه موهای زردی که داشت، از سوی شاه، ساروتقی (تقی زرده) لقب گرفت. وی در زمان حیات خود اقدام به ساخت بناهای ارزشمند زیادی از جمله دو مسجد، بازار، چهارسو و کاروانسرای ساروتقی در شهر اصفهان کرد، اما متاسفانه این دوره چندان طول نکشید و در سال 1055 هجری در حالی که هنوز کاروانسرا نیمه تمام بود، توسط یکی از مخالفانش به قتل رسید.
طرح کلی کاروانسرای ساروتقی، مانند سایر کاروانسراهای مهم اصفهان، مستطیل شکل، چهار ایوانی و دوطبقه بوده و در دو طرف آن رواق و حجره قرار گرفته است. دو دروازه اصلی نیز دارد که یکی از آن ها از سمت بازار ساروتقی و دیگری از سمت کوچه یخچال (کوچه شمالی) باز می شود. متاسفانه تنها قسمتی از این کاروانسرای نیمه تمام که به طور کامل به پایان رسیده، طبقه پایین بنا می باشد. به بازار بزرگ اصفهان که برسید، آدرس کاروانسرای ساروتقی را از هر کس که بپرسید، راه را نشانتان خواهد داد.
گردآورنده :رضا علی حاجی ابراهیمی