توجه به گردشگری معلولان با دسترسی بهتر تفرج گاه ها

مهم این است که کاری کنیم که دست کم بخشی از طبیعت گاه ها و محل های تفریح و تفرج برای این دست از افراد بهسازی و مناسب سازی شوند تا آنها هم بتوانند از این امکانات و رفاهیات بهره ای ببرند.

گردشگری در دسترس درواقع نوع دیگری ازگردشگری است برای افرادی که نمی توانند ازخدمات و بسته های رایج سفر که توسط اژانس های مسافرتی بسته می شود استفاده کنند و در واقع نیاز دارندمحدودیت هایشان درطی سفر شناسایی شود و متناسب با آن خدمات گردشگری ارائه شود ونیز این افراد طبق تعریف های جهانی گردشگری در دسترس شامل معلولان جسمی حرکتی ،ناشنوایان،نابینایان، سالمندان ، و افرادی که دارای بیماری خاص هستند می شود.

 

نسیم خورسندی پژوهشگر و راهنمای گردشگری افراد توانخواه و همچنین دبیرکمیته گردشگری انجمن اسیب نخاعی استان اصفهان  که فعالیت خود را در زمینه گردشگری در دسترس یا همان گردشگری معلولین آغاز نموده و ارائه دهنده طرح (( تاسیس تور اپراتور تخصصی برای معلولان در ایران )) می باشدکه به منظورهمین طرح به عنوان عضوی از مجموعه گردشگری سفیران سلامت کویر پذیرفته  شده است.

 

خورسندی گفت: معلولان اقلیت بزرگی را تشکیل می دهند که مهیا کردن شرایط برای ورود این افراد به چرخه گردشگری به معنای رونق بیش از بیش صنعت گردشگری می باشد از سوی دیگرافراد با نیاز های خاص اغلب با همراه سفر می روند.

 

وی افزود:طبق یک نظرسنجی درباره تعداد همراهان افراد با نیاز های ویژه تخمین زده شده است که به طور میانگین هر شخص به همراه 1.9 نفر به مسافرت می رود.

 

خورسندی بیان کرد: افراد نابینا و ناشنوا نیزحق لذت بردن و دیدار از اماکن تاریخی و گردشگری را دارند و این افراد باتوجه به جمعیت هشت میلیونی ایران را تشکیل می‌دهند با اقلیتی روبرو هستیم که می‌توانند برای صنعت گردشگری درآمدزا باشند.

 

وی به مشکلات خاصی که توریست های معلول در هنگام سفر دارند اشاره کردوگفت:بحث فقدان اطلاعات از دسترس پذیری مقصد در بسیاری از شهر های جهان وجود دارد از طرفی کارکنانی که در بخش گردشگری هستند اغلب اطلاعاتی از این نوع گردشگری ندارند و ممکن است نحوی برخورد نامناسب داشته باشند.

 

این پژوهشگر حوزه گردشگری افزود: حمل و نقل بین شهری برای افراد توانخواه نیز به شدت دچار مشکل است و در زمینه راه‌آهن و پایانه‌های مسافربری تا به حال رسیدگی نشده‌است.

 

خورسندی درخصوص پیشرفت این نوع گردشگری درایران گفت:درحال حاضر کمپین ها و انجمن های زیادی به منظور دفاع از حقوق معلولان به وجود امده است که قسمتی از این حقوق مربوط به بحث گردشگری و تفریح است و خوشبختانه تا حدودی در تحقق اهدافشان موفق بودند.

وی افزود: شهر یزد به عنوان نمونه موفق در این زمینه شناخته شده است و شعار دوستدار معلول را از آن خودکرده و طی جشنواره گردشگری معلولان در سال 98 تعداد زیادی از اماکن تاریخی و تفریحی شهر برای معلولیت ویلچرنشین مناسب سازی شده است و قرار است این مناسب سازی ها برای افرادناشنوا ونابینا هم صورت گیرد.

 

 این پژوهشگر حوزه گردشگری در دسترس ادامه داد: ایجاد زیرساخت در مبلمان شهری ،پارکینگ ها ، اماکن تفریحی و تاریخی نیازمند کمک و دخالت دولت است که با تصویب بودجه در شورای شهر امکان پذیر است که خوشبختانه تعدادی از شهر های ایران این کار صورت گرفته ونیز نیازمند ایجاد کمیته مناسب سازی  و همچنین ایجاد یک تعامل با سازمان راه و ترابری ،حمل و نقل عمومی ،میراث فرهنگی جهت مناسب سازی اماکن است.

وی بیان کرد:در صورتی که مسئولان شهری طبق قوانینی که سال 1368 مبنی بر حمایت حقوق معلولان و ایجاد تسهیلات لازم تصویب شده است عمل کنند شاهد توسعه این نوع گردشگری در کشورخواهیم بود.

 

خورسندی اظهارداشت:بایددرنظر گرفته شود که دسترس پذیری یک اقامتگاه یا هر مکان دیگری به صورت یه زنجیره ی متشکل از حلقه های کوچیک است به عنوان مثال دسترس پذیری یک اقامتگاه شامل دسترس پذیری فضای پارکینگ، ورودی، سالن پذیرش، اتاقهای ملاقات، سرویس بهداشتی ،راهرو ها است و اگر یکی از رکن ها دسترس پذیر نباشد نمی توان آن ساختمان را مناسب دانست.حتی پرسنلی که اموزش دیده نشده اند هم ازدسترس پذیری یک اقامتگاه کم می کند.

 

وی افزود:به طور کلی وجود سطح شیب دار در ورودی،نرده در کنار پله ها ،راهرو هایی با عرض حداقل 92 سانتی متر ، پارکینگ با تابلو معلولان و فضای مناسب ، اژیر خطر تصویری ، ورودی ها با عرض حداقل 80 سانت ،میله های حفاظتی در سرویس بهداشتی و فضای حدود 140 در 150 سانتی متر از موارد یک اقامتگاه دسترس پذیر است.

 

سمیرم_‌فاطمه طایی