به گزارش پایگاه خبری ارمغان شهر، این مهم یعنی توزیع قدرت و ثروت در کشورهای در حال توسعه که گاه تحت عنوان کشورهای جهان سوم هم شناخته می شوند با چالش ها و اعوجاجات فراوانی روبرو است و در بسیاری از جوامع این چنینی هزینه های جبران ناپذیری را بر شهروندان عادی و حتی ساختارهای سیاسی، اجتماعی، اقتصادی، فرهنگی و حتی امنیتی این جوامع وارد می آورد و دامنه ضربات ممکن است سخت تر نیز باشد و آن زمانی است که نظام باورها و ارزش های جامعه در آوردگاهِ تعارضات، تناقضات و تزاحماتِ برساخته ی طبقه ی صاحب قدرت (که الزاما این طبقه حاکم مترادف کل سیستم حکومتی هم نیست و ممکن است بخشی از آن یا طیفی نفوذ یافته به بدنه حکومت است) دچار تردید و تزلزل می شوند.
دمکراسی و به بیان پارسی مردم سالاری یکی از پدیده هایی است که در حوزه سیاست فعلا تجربه ای بی بدیل برای اداره جامعه و سپردن امور مردم به مردم بوده و با اینکه انتقاداتی نیز بر آن وارد است اما چنانچه درست پیاده شود می توان نظرات و خواسته های آحاد مردم در اداره امور مختلف جامعه را در این روش حکومت داری ردیابی کرد.
انتخابات و صندوق رأی عیان ترین نمادِ حضور و مشارکت عمومی در تشکیل و قدرت یابی یک سیستم حکمرانی مبتنی بر مردم سالاری است بنابراین اعتبار، قوام و دوامِ چنین ساختارِ حکومتی جز با نظر و خواست اکثریت مردم محقق نخواهد شد و آنچه با این مدل حکومتی سازگار است چیزی جز شفافیت و صراحت در تدوین سازوکارهای انتخاباتی، فراهم آوردن فرصت بروز و ظهور ظرفیت همه گروه ها و تعلقاتِ سیاسی، اجتماعی، صنفی، جنسی، فرهنگی و عقیدتی نیست تا مردم بتوانند با خیال آسوده و آزادی تمام نمایندگان خود(در نظام های پارلمانی و ریاستی) را برای ایفای نقش در اداره جامعه برگزینند و هرجایی که این نمایندگان موفق به کسب رضایت اکثریت جامعه شدند از طرف موکلان پشتیبانی و حمایت لازم را دریافت نمایند و هر جا خلاف مصلحت و اراده ی حرکت کردند سکانِ امور از دست آنان خارج شود.
یادداشت /مهدی محبی
